اختلالات خوردن-کم اشتهایی و و اشتهایی عصبی

بی اشتهایی عصبی ( بولیمیا )

بی ‌اشتهایی عصبی یا بیماری آنورکسیا، برخلاف آنچه در باور عموم شکل گرفته است، نوعی اختلال روانی است که نشأت گرفته از آسیب‌های روحی فرد بوده و ارتباطی با وضعیت جسمی او ندارد. آنچه طی اختلال بی ‌اشتهایی عصبی برای فرد رخ می‌دهد، مقاومتی غیر ارادی در برابر غذا خوردن و اجتناب از تغذیه کافی علیرغم وجود احساس گرسنگی است. بدیهی است با طولانی شدن روند این شیوه تغذیه، فرد با انواع آسیب‌های جسمی ناشی از عدم دریافت مواد لازم برای سلامت و بقا مواجه می‌شود. اما این تمام آسیبی نیست که یک فرد مبتلا به بی‌ اشتهایی عصبی با آن دست و پنجه نرم می‌کند. آسیب‌های روحی دیگر نیز به مرور زمان فرآیند این بیماری را تشدید می‌کند. برخی از این آسیب‌ها و اختلالات روانی اعم از افسردگی حاد، اختلالات اضطرابی، وسواس فکری و مواردی از این دست هستند که وجود هریک از آن‌ها به تنهایی می‌تواند یک تهدید جدی برای هر انسان تلقی شود

پراشتهایی عصبی (انورکسیا)

به دنبال پاکسازی جبرانی و یا روش ها برای جلوگیری از افزایش وزن یا تسکین علائم جسمی که فرد بعد از انجام دویدن احساس می کند، مشخص می شود. پاکسازی معمولاً شامل استفراغ است، اما ممکن است شامل استفاده از ملین، ورزش بیش از حد یا روزه داری نیز باشد.
مانند سایر اختلالات خوردن، افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند، به دلیل احساس شرم و احساس گناه در مورد رفتارهایشان، غالباً در مورد این بیماری پنهانی عمل می کنند. آن ها ممکن است بسیار تلاش کنند تا علائم خود را پنهان کنند.